Hij is vliegende verpleger. Hij wordt ingezet op die afdelingen waar nodig. Hij is van alle markten thuis, heeft menig dienstjaren op de teller staan en verschillende diensthoofden en coördinatoren versleten. Elke keer vonden die op hun beurt telkens opnieuw het warm water uit. In het begin deelde hij vol enthousiasme hun visies, maar het welzijn van de patiënt bleef zijn absolute topprioriteit.
Elke verandering impliceert extra administratie inclusief bijhorende protocollen. Het menselijk contact versnippert in het papierwerk en de richtlijnen schrijven enkel nog essentiële technische handelingen voor. Het beloofde warme water voelt hem ondertussen ijskoud aan.
Sinds kort staat hij op de covid-afdeling. Hij heeft alle begrip voor de chaos in de uurroosters die de diensthoofden nauwelijks nog ingevuld krijgen. Het is ‘alle hens aan dek’, maar veel collega’s zijn afwezig door ziekte of quarantaine.
Iedereen vlucht in het paperassenwerk als houvast om de harde confrontatie met het eenzame coronaleed te omzeilen.
Het is in het hart van de coronacrisis dat hij worstelt met protocollen, verdrinkt in paperassen en zo zijn zicht ziet vertroebelen op het welzijn van de patiënten. Lijdzaam ziet hij toe hoe het enige contact, en wellicht ook hun laatste, via een schermpje verloopt.
Hij voelt zich schuldig
en tekortschieten in zijn kernwaarde als verpleger.
Het is in het hart van deze sessie dat ze worstelt met haar onmacht.
Want wat staat er tegenover een verpleger die gelaten moet toezien op systemen die niet voorzien zijn op een ongeziene crisis en waaronder collega hulpverleners bezwijken, doch hun uiterste best blijven doen om menselijkheid te tonen aan noodlijdende patiënten?
Ze voelt zich schuldig
en tekortschieten in haar kernwaarde als therapeut,
Ze kan vluchten in theorieën om haar onmacht te troosten als houvast om de confrontatie met het eenzame therapeutenleed te omzeilen,
maar
ze zwijgt
en legt zich gedwee neer bij het leed en
luistert
‘no sound but the wind’
(Smith & Burrows)
Windstille Lena
(Disclaimer: Elke gelijkenis met bestaande personen berust louter op toeval. Dit cursiefje is ontsproten uit een samenraapsel van jarenlange ervaring en een innerlijke rijke fantasie van de auteur. Het dient enkel ter inspiratie.)
