Blog

Lena’s episode

In haar haast op weg naar huis ziet ze nog net van onder haar kletsnatte winderige paraplu iemand glas werpen in de glasbak. In dit hondenweer? Zelf heeft ze een zetel-dekentje-tv-comfortfood-avondje geprogrammeerd na deze veel te lange werkdag.
Ze kan niet snel genoeg thuis zijn.

Heeft ze het nu goed gezien en stond er ‘glasverwerkingsbedrijf’ op die bestelbus?
Terwijl ze de voordeur sluit en tegelijk haar regenscherm wil uitschudden en haar lekkende schoenen uittrappen, waarbij ze zoals gewoonlijk nauwelijks haar evenwicht kan bewaren en de muren voorziet van extra vieze natte strepen en haar armen van blauwe plekken, vraagt ze zich af waarom iemand van een glasverwerkingsbedrijf zijn eigen glas in de openbare glascontainer werpt?
Behalve wat kleingeestige gedachtekronkels, kan ze geen zinnige reden bedenken en beseft zo dat haar humeur net zo verpieterd is als haar schoenen door dit rotweer. Ze zou zich beter bekommeren om de verfomfaaide gangmuur volgens haar lief.
Maar niet vanavond en de afstandsbediening loodst haar naar haar favoriete serie.

Haar lief treft haar later slapend in de zetel
en het tv-scherm kondigt de ‘next episode in five seconds’ aan.
Er zijn nog zekerheden in het leven, glimlachte hij. Samen met de vuile strepen op de muur herinnert ze straks waarschijnlijk ook niet meer welke aflevering ze bekeken heeft en welke niet. Hij zet de TV uit, raapt het dekentje op, dekt haar behoedzaam toe en bedenkt alvast een vrolijk kleurtje voor in de hal.

Disclaimer: Elke gelijkenis met bestaande personen berust louter op toeval. Dit cursiefje is ontsproten uit een samenraapsel van jarenlange ervaring en een innerlijke rijke fantasie van de auteur. Het dient enkel ter inspiratie.